Πανελλήνιοι Μαθητικοί Καλλιτεχνικοί Αγώνες Τέχνης 2018

Η Θεατρική ομάδα του 2^ου Γυμνασίου και 2^ου ΓΕΛ Καλυβίων πήρε μέρος για δεύτερη συνεχή χρονιά στους Πανελλήνιους Καλλιτεχνικούς Μαθητικούς  Αγώνες Τέχνης που διοργάνωσαν τα εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας από τις 22 έως τις 24 Φεβρουαρίου 2018 στη Θεσσαλονίκη.

Η συμμετοχή της ήταν με το έργο «Έχω μιαν αναφορά…», μια διασκευή του έργου του Ν. Καζαντζάκη «Αναφορά στο Γκρέκο».

Η κ. Κόλλια και η κ. Σιάσιου που έκαναν τη διασκευή και τη θεατρική προσαρμογή επέλεξαν να παρουσιάσουν περιστατικά από την παιδική και εφηβική του ηλικία και κάποιους σταθμούς της πνευματικής του πορείας.

Οι 21 μαθητές (16 του Γυμνασίου και 5 του Λυκείου) που αποτελούν την ομάδα ανταποκρίθηκαν με μεγάλη επιτυχία στο δύσκολο εγχείρημα της προσέγγισης του διανοητικού στοχασμού του μεγάλου λογοτέχνη και της αναπαράστασής του στη θεατρική σκηνή.

Στο ρόλο του αφηγητή ο Αλέξης Παυλίδης καθήλωσε το κοινό που τον άκουγε να κάνει την αναφορά του στον παππού, Δομήνικο Θεοτοκόπουλο.

Εξίσου εκπληκτικοί και οι τρεις Καζαντζάκηδες: ο Βαγγέλης Κοκκίνης, στο ρόλο του μικρού Καζαντζάκη, απέδωσε με πειστικότητα την αφέλεια και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας. Ο Ιάσονας Μονεμβασίτης, στο ρόλο του έφηβου Καζαντζάκη, παρουσίασε τις ανησυχίες της εφηβικής ηλικίας και τη διάθεση γνωριμίας με τον κόσμο. Από αυτόν πήρε τη σκυτάλη – δισάκι ο ενήλικος Καζαντζάκης, Γαβριήλ Κοκκίνης, για να ξεκινήσει την πορεία του από τη μια απορία στην άλλη. Από το Χριστό στο Νίτσε, από το Νίτσε στο Βούδα κι από το Βούδα στο Λένιν. Κατάφερε να αποδώσει σκηνικά με μεγάλο ρεαλισμό την αγωνία του ήρωα να φτάσει στην αλήθεια.

Τη διαδρομή αυτή πλαισίωσαν με πολύ κέφι όλοι οι μαθητές που έδωσαν την ψυχή τους στο ρόλο που ενσάρκωσαν. Ο Βενιαμίν της ομάδας, η Αγγέλικα Εμμανουήλ, στο ρόλο της μαθήτριας στο Δημοτικό Σχολείο αλλά και ως άγαλμα στην Ολυμπία ή ως Βιεννέζα έβαλε τη δική της πινελιά στην παράσταση. Ως δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο, ο Κωνσταντίνος Τσιάμος, κατάφερε να μεταφέρει το κλίμα του αυταρχισμού της εποχής σκορπώντας το φόβο στα βλέμματα των μαθητών.

Στην σκηνή της Κνωσού χαρακτηριστικές οι δύο φιγούρες που συναντά ο έφηβος Καζαντζάκης: η Διονυσία Παπανδρέου με απλότητα και λιτότητα υποδύθηκε μια γυναίκα της Κρήτης και η Μαρία Αλιάι έδωσε την αίσθηση του μυστηρίου στο ρόλο του αβά Μυνιέ.

Η Άρτεμις Σπανουδάκη εντυπωσίασε με το σαρκαστικό ύφος στο ρόλο της καθηγήτριας της Φυσικής αλλά και με την καταπληκτική χορογραφία που δημιούργησε και εκτέλεσε για να αποδοθεί κινητικά η δίνη του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Αντώνης Λουκάκης ήταν πειστικός στο ρόλο του φίλου που συνοδεύει τον έφηβο Καζαντζάκη στις εξετάσεις στη Νομική.

Στη σκηνή του Σινά συγκλονιστική ήταν η ερμηνεία της Κυριακής Κωσταρέλλου. Με ήρεμη, γαλήνια φωνή γεμάτη εσωτερικότητα έδωσε έναν απόκοσμο χαρακτήρα στη σκηνή. Η Αναστασία Φάκου κατάφερε με τη ζωντάνια και την παιχνιδάρικη διάθεση της στο ρόλο του νεαρού καλόγερου να μας επαναφέρει στα εγκόσμια.

Στο Παρίσι η Χριστίνα Παντελή με επιτακτικό και δυναμικό τόνο βοήθησε τον ενήλικο Καζαντζάκη να προσεγγίσει το έργο του Νίτσε. Στη Βιέννη η Μυρτώ Μαντοπούλου γοήτευσε όχι μόνο τον Καζαντζάκη αλλά και τους θεατές. Στην ίδια σκηνή ο Βίκτωρ Τέκος με το σοφιστικέ του ύφος ερμήνευσε το ρόλο του ψυχίατρου. Κορυφαία στιγμή στη σκηνή του Βερολίνου ο ρόλος της Ίτκας που απέδωσε η Βασιλική Δαμάσκου. Κατάφερε να μεταφέρει στη σκηνή το πάθος για την αποκατάσταση της κοινωνικής αδικίας και την αγωνιστική διάθεση.

Με πολύ εκφραστικό τρόπο ο Λάζαρος Χατζημιχαηλίδης υποδύθηκε τον κάπελα αλλά και τον φίλο που συναντάει μετά από χρόνια ο Καζαντζάκης.

Αποκάλυψη ήταν όχι μόνο για τον Καζαντζάκη αλλά και για τους θεατές ο Ζομπάς. Τον ρόλο του έπαιξε ο Χάρης Σπυρόπουλος με πολύ ζωντάνια και κέφι που κατάφερε να μεταδώσει στους θεατές παίζοντας λύρα επί σκηνής και χορεύοντας συρτάκι.

Τελευταία συνάντηση στις περιπλανήσεις του ήρωα ο ομηρικός Οδυσσέας, ο Πάνος Λαγκαδινός.

«Κι οι δυο γονέοι: ο ένας άγριος, σκληρός, αγέλαστος (Αλέξανδρος Τσεπέλε) κι η μάνα μου τρυφερή, αγαθή, αγία.» (Έλενα Εμμανουήλ) Έτσι περιγράφει ο συγγραφέας τους δύο γονιούς του. Και οι δύο μαθητές κατάφεραν να αποδώσουν στην έκφραση του προσώπου τους αυτήν την περιγραφή. Αδιάψευστη απόδειξη οι φωτογραφίες της παράστασης.

Ήταν μια μοναδική εμπειρία για όλους. Ήταν η κατάληξη μιας πεντάμηνης προσπάθειας που  έδεσε την ομάδα και  έδωσε την ευκαιρία σε όλους να συνεισφέρουν για το τελικό αποτέλεσμα.

Αλλά και η ουσιαστική παρουσία της θεατρικής ομάδας καθόλη τη διάρκεια της διεξαγωγής των αγώνων τέχνης στη Θεσσαλονίκη ήταν εποικοδομητική. Η παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων μας έκανε πλουσιότερους σε εμπειρίες.

Ήταν ένα τριήμερο γεμάτο τέχνη: φωτογραφία, ζωγραφική, βίντεο, ποίηση, μουσική, θέατρο. Νιώθουμε τυχεροί που είχαμε τη δυνατότητα να παραβρεθούμε εκεί εκπροσωπώντας τα σχολεία μας και συνοδεύοντας μαθητές που με το ήθος τους μας τροφοδοτούν με διάθεση να συνεχίσουμε την προσπάθεια.

Ήταν μία ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε την αξία του λόγου του Καρόλου Κουν: «Η αφετηρία και η βάση του θεάτρου, όπως και κάθε μορφής τέχνης, είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν λείψουν αυτά, δεν υπάρχει θέατρο»

Παρακολουθήστε την παράσταση εδώ

Δείτε ένα βίντεο με τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες της παράστασης εδώ