Ανοικτή επιστολή του Συλλόγου Διδασκόντων σε μαθητές και γονείς

Το δημόσιο σχολείο έχει στόχο να συνδημιουργήσει σε συνεργασία με το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Να προσφέρει οργανωμένη και δομημένη γνώση να καλλιεργήσει ήθος με ανθρωπιστικές αρχές και αξίες να κοινωνικοποιήσει να αναδείξει όλα τα ταλέντα των μαθητών, να αναπτύξει αισθήματα αλληλοσεβασμού αλληλεγγύης, ευγενούς άμιλλας και να  απομακρύνει ρατσιστικές συμπεριφορές. Να δημιουργήσει δηλαδή ανθρώπους με ελεύθερο πνεύμα, ψυχική δύναμη και αξιοπρέπεια. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι διοικητικοί υπάλληλοι είναι λειτουργοί και ως  τέτοιοι πρέπει να αναγνωρίζονται από την κοινωνία ώστε και τα παιδιά να μπορούν να πάρουν από αυτούς ό,τι καλύτερο έχουν να τους δώσουν.

Δυστυχώς τη Δευτέρα 29 Ιανουαρίου ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του σχολείου περιστατικό. Πατέρας μαθητή - στον οποίο νωρίτερα είχαν επιβληθεί παιδαγωγικά μέτρα επειδή εξύβρισε καθηγήτρια του - μπροστά στα έκπληκτα μάτια συμμαθητών του εισέβαλε στο χώρο σχολείου, όρμησε στη σχολική αίθουσα, απείλησε και εξύβρισε την καθηγήτρια, έκλεισε την πόρτα πάνω της χτυπώντας την στον ώμο.  Κατόπιν κατευθύνθηκε στο γραφείο της διεύθυνσης όπου και επιχείρησε να υποκαταστήσει τη διευθύντρια. Έδινε και αφαιρούσε το λόγο από μαθητές οι οποίοι δεν μπορούσαν να αντιληφθούν τι συμβαίνει, πρόσβαλέ και εξύβρισε συναδέλφους που βρέθηκαν στο γραφείο. Όλα τα παραπάνω περιττό να πούμε ότι συνέβαιναν σε κατάσταση ανεξέλεγκτη η οποία έθετε σε κίνδυνο την  ασφάλεια των μαθητών πρωτίστως και του εκπαιδευτικού προσωπικού.

Ο σύλλογος διδασκόντων είναι αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει όλα τα νόμιμα μέσα για να απαντήσει στο συγκεκριμένο περιστατικό και με αυτόν τον τρόπο  να εμποδίσει ανάλογες συμπεριφορές. Την ίδια στιγμή προχωράμε σε τρίωρη στάση εργασίας δηλώνοντας και με αυτό τον τρόπο ότι δεν θα επιτρέψουμε να βρει η βία ζωτικό χώρο  στο σχολείο. Το σχολείο δεν είναι αρένα! Είναι χώρος μόρφωσης και πολιτισμού και ως τέτοιος λειτουργεί από την ίδρυσή του σήμερα. Πολιτιστικά προγράμματα, εικαστικές παρεμβάσεις, θεατρική ομάδα, χορευτικός όμιλος, χορωδία, μαθητικοί διαγωνισμοί, προγράμματα ρομποτικής. Και σε όλα αυτά οι εκπαιδευτικοί διαθέτουμε χρόνο πέρα από το ωράριο μας και πάνω από όλα καταθέτουμε ψυχή και αγάπη. Το επικίνδυνο γεγονός στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Διότι την τελευταία χρόνια παρατηρούνται παρεμβάσεις γονέων οι οποίοι εισέρχονται αναίτια και αιφνίδια στο χώρο  του σχολείου, προσπαθούν να κατευθύνουν τις αποφάσεις του συλλόγου για θέματα που αφορούν στη σχολική κοινότητα, ενοχλούν και επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να στοχοποιήσουν  μαθητές και καθηγητές. Επαναλαμβάνουμε ότι είμαστε εκπαιδευτικοί λειτουργοί. Θέλουμε να ανταποκρινόμαστε καθημερινά στις απαιτήσεις του διδακτικού μας έργου και δεν είναι δυνατόν να πιεζόμαστε ψυχολογικά από γονείς που απειλούν και εκφοβίζουν. Αυτό που ζητάμε και για το οποίο δεν διαπραγματευόμαστε είναι να έχουμε τη δυνατότητα να αφοσιωνόμαστε απρόσκοπτα στην εκπαιδευτική διαδικασία, να αλληλεπιδρούμε  με τους μαθητές μας με τρόπο παιδαγωγικό  και να επιλύουμε τα προβλήματα που παρουσιάζονται μέσα στο θεσμικό πλαίσιο που ορίζει το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Οι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε μόνοι μας! Έχουμε  δίπλα τους μαθητές μας , τους γονείς, το σωματείο μας, το οποίο κήρυξε την τρίωρη στάση εργασίας. Κλείνουμε την επιστολή μας με ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι ποια είναι η αξία και το έργο του δασκάλου.

Σµίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές! 
Κι ότι σ' απόµεινε ακόµη στη ζωή σου, 
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου! 
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ! 
Κι αν λίγη δύναµη µεσ' το κορµί σου µένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωµένη.
Θέµελα βάλε τώρα πιο βαθειά, 
Ο πόλεµος να µη µπορεί να τα γκρεµίσει. 
Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησµονήσει; 
Θα θυµηθούνε κάποτε κι αυτοί 
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη, 
Υποµονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι …